Gu / Nosotros. ANARI

GU

bihotz arrotzetatik erbesteratuak
gorantz erortzen garenak
ahaztu ezinez bazterrak nahasten ditugunak
itsaso azpian, batetik bestera dabiltzan zuhaitz nomadak
erraturiko habian erroturiko txoriak
egia eta itzala beltzak ditugunak
beldurrez ikaratuta elkarri eusten diogunak
murru batek besarkatuta bezala gaudenak
gauez bakardadeak bortxatzen gaitu ohean
elkar jaten duten arrain grinatsuak gara
hiltzean urazalaretzen garenak
erroak haragi bizitan bezala
inori, ezeri eusten ez diogunak
egarri ez garelako edaten ez dugunak
denboraren laztanak harea egiten gaituenak
ezetz esateko beldurrez bai esaten dugunak
larritasun minez, larritasun minez
gure besarkadekin besteak itotzen ditugunak
hegoak ezkutatzen ditugunak hegan atera aurretik
larritasun minez, larritasun minez
bihotz arrotzetatik erbesteratuak


NOSOTROS

Nosotros,
Desterrados de corazones ajenos
peces que afloran a la superficie al morir
Incapaces de olvidar, perdidos,
árboles nómadas que van de un lado a otro.


Somos pájaros con el nido cambiado
Nuestra verdad y sombra es igual de oscura
Nos agarramos el uno al otro para no caer
Vivimos como abrazados por un muro

La soledad nos viola cada noche en nuestras camas
ansiosos peces
Que se comen el uno al otro
que afloran a la superficie al morir
vivimos con las raíces en carne viva
Y no nos arraigamos a nada, a nadie.

Que morimos deshidratados por falta de sed
Que no de agua
La caricia del tiempo nos vuelve arena